Stokkseyri, hluti Sveitarfélagsins Árborgar, kauptún, íbúar voru 488 1. jan. 2012. Íbúar Stokkseyrar stunda vinnu í sveitarfélaginu eða í næstu nágrannasveitarfélögum t.a.m. á höfuðborgarsvæðinu. Áður fyrr voru landbúnaður og útgerð aðalatvinnuvegir. Hafnarskilyrði eru verulega slæm og ekki nema fyrir kunnuga að ná lendingu þar. Stokkseyri stendur á Þjórsárhrauni sem myndar 400 til 700 metra breiðan skerjagarð frá Ölfusá í vestri að Baugsstöðum í austri. Í skerjagarðinum skiptast á sker og flúðir, lón og rásir. Fjaran og tjarnarsvæðið við Stokkseyri eru rómuð fyrir fegurð og fuglalíf. Fjaran er vinsæl til gönguferða og náttúruskoðunar. Kajaksiglingar hafa verið í skerjagarðinum. Byggðin sjálf er aðlaðandi og er töluvert af sumarbústöðum bæði í þorpinu og nágrenni þess. Á Stokkseyri er tjaldstæði, gistiheimili, kirkja, grunnskóli, sundlaug, kajakaleiga, veitingahús og bókasafn. Þar er og veiðisafn þar sem hægt að sjá fjölbreitt úrval uppstoppaðra veiðidýra, skotvopna og veiðitengdra muna ásamt því sem hægt er að fræðast um veiðidýr, skotvopn, veiðar og náttúruvernd. Í kjarna Stokkseyrar má finna vinnustofur listamanna, draugasetur og álfa–, trölla– og norðurljósasafn. Dr. Páll Ísólfsson tónskáld er frá Stokkseyri. Sumarhús hans, Ísólfsskáli, er austast í byggðinni, í módernískum stíl með veggi klædda hraunsteinum. Á Stokkseyri má finna endurgerða sjóbúð kennda við Þuríði formann Einarsdóttur (1777–1863). Landnámsmaðurinn Hásteinn Atlason, sonur Atla jarls hins mjóa af Gaulum í Noregi, kom til Íslands um 900 og skaut setstokkum sínum fyrir borð. Stokkunum rak að landi og nam Hásteinn þar allt það land, þar sem nú er Stokkseyri.